چند خوردنی قرآنی با خواص اعجاب انگیز

در قرآن کریم از خوردنی های فراوانی سخن به میان آورده است که در این مقاله به تعدادی از آنها می پردازیم.

 

عسل در قرآن و روایات

یَخرَجُ مِن بُطونِها شَرابٌ مُختَلِفُ أَلوانُهُ فیهِ شِفاءُ للِناس"  (سوره نحل / آیه 69)

از درون زنبور عسل ، شربتی به رنگهای گوناگون بیرون می آید که برای مردم شفابخش است.

هم چنین در آیه 15سوره محمد ( عسل مصفا ) از غذاهای بهشتی شمرده شده است .

خواص عسل :

" در قدیم عسل از غذاهای خدایان می دانستند . زیرا عسل خاصیت فراوان دارد و به عقیده بعضی از دانشمندان شوروی ، خورنده آن به طول عمر نائل می گردد . در عسل خاصیت ضد عفونی کردن زخم ها و روی پوست بدن عکس العمل های مخصوصی است و چون عسل بسیار مقوی است و دارای گلوکز و فسفات است ، جوانان نباید زیاد آن را بخورند ولی پیران برای افزودن انرژی خود حتماً از عسل استفاده نمایند .

خرما را می شناسید؟

ینُبِتُ لَکُم بِهِ الزَّرعَ وَ الزَّیتُونَ وَ النَّخیلَ وَ الأَعنَابَ وَ مِن کُلِّ الثَّمَراتِ إِنَّ فی ذَلِکَ لَأیَهً لِقَوٍم یَتَفَکّروُنَ، (نحل/11)

و با آن برایتان کشتزار و زیتون و نخلها و تاکستانها و هر نوع میوه برویاند، در این عبرتی است برای مردمی که می اندیشند.

وَ زَیتُونَاً وَ نَخلاً .(عبس/29)

خواص خرما در نگاه ائمه

پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله): بر شما باد برنی (نوعی خرما )، چرا که خستگی را می برد ، در برابر سوز سرما گرمی می دهد در برابر گرسنگی سیر می کند و در آن هفتاد و دو باب شفا است .

امام علی (علیه السلام): خرما بخورید ؛چرا که شفای دردها در آن است .

انگور و انجیر دو میوه بهشتی؛ فراموششان نکنید!

انگور و انجیر دو میوه بسار مغذی هستند که در قرآن و روایات به آنها توجه ویژه ای شده است.

 

همه چیز درباره انگور در کتب و روایات

خداوند در قرآن یازده بار از این میوه یاد کرده است:

سوره بقره آین 266: آیا از میان شما کسی هست که دوست داشته باشد که او را بوستانی از خرما و انگور بوده باشد، و جوی ها در پای درختانش جاری باشد، و هر گونه میوه ای دهد. و خود پیر شده و فرزندانی ناتوان داشته باشد، بناگاه گردبادی آتشناک در آن بوستان افتد و بسوزد؟ خدا آیات خود را برای شما این چنین بیان می کند، باشد که بیندیشید.

سوره رعد آیه 4: و در زمین قطعاتى است کنار هم و باغهایى از انگور و کشتزارها و درختان خرما چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه که با یک آب سیراب مى‏گردند و [با این همه] برخى از آنها را در میوه [از حیث مزه و نوع و کیفیت] بر برخى دیگر برترى مى‏دهیم بى گمان در این [امر نیز] براى مردمى که تعقل مى‏کنند دلایل [روشنى] است.

سوره نحل آیه 11: به وسیله آن کشت و زیتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه محصولات [دیگر] براى شما مى‏رویاند قطعا در اینها براى مردمى که اندیشه مى‏کنند نشانه‏اى است.

سوره نحل آیه 67: و از میوه درختان خرما و انگور باده مستى‏بخش و خوراکى نیکو براى خود مى گیرید قطعا در این[ها] براى مردمى که تعقل مى‏کنند نشانه‏اى است .

سوره مومنون آیه 19: پس براى شما به وسیله آن باغهایى از درختان خرما و انگور پدیدار کردیم که در آنها براى شما میوه‏هاى فراوان است و از آنها مى‏خورید.

سوره کهف آیه 32: و براى آنان آن دو مرد را مثل بزن که به یکى از آنها دو باغ انگور دادیم و پیرامون آن دو [باغ] را با درختان خرما پوشاندیم و میان آن دو را کشتزارى قرار دادیم.

سوره انعام آیه 99: و اوست کسى که از آسمان آبى فرود آورد پس به وسیله آن از هر گونه گیاه برآوردیم و از آن [گیاه] جوانه سبزى خارج ساختیم که از آن دانه‏هاى متراکمى برمى‏آوریم و از شکوفه درخت‏خرما خوشه‏هایى است نزدیک به هم و [نیز] باغ هایى از انگور و زیتون و انار همانند و غیر همانند خارج نمودیم به میوه آن چون ثمر دهد و به [طرز] رسیدنش بنگرید قطعا در اینها براى مردمى که ایمان مى‏آورند نشانه‏هاست.

در خوردن هایمان مراعات مردم را هم بکنیم

---

به امام صادق علیه السلام خبر می‌دهند که نان گندم در جامعه کم است. امام می‌گوید پس من هم نمی‌خورم. مصرف باید با توجه به نیازهای مردم باشد و اگرچیزی کم است نخوریم.

 

اهمیت و توجه غذا در قرآن

در قرآن درباره غذا می‌فرماید: «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیرٌ»(قصص/24) حضرت موسی تحت تعقیب بود. فرعون با ارتش خود موسی را تعقیب می‌کرد. موسی در حال فرار به چاه آبی رسید که چوپان‌ها از آن به گوسفندانشان آب می‌دادند و دو دختر هم ایستاده بودند. پرسید چرا شما کنار ایستاده‌اید؟ روح مظلوم یابی در حضرت موسی بود. گفتند ما پدر پیری داریم، برای همین ما دخترها چوپانی می‌کنیم و چون کنار چاه جوان‌های شلوغی هستند، ما صبر می‌کنیم و جوان‌ها که رفتند ما به گوسفندانمان آب می‌دهیم.

حضرت موسی رفت و جوان‌ها را کنار زد و گوسفندان را آب داد. در حالی که خودش تحت تعقیب بود و بعد در حالی که گوسفندان را آب داده بود، خسته بود. پای درختی خوابید و گفت: ‌ای خدا! برای آنچه تو از آسمان برای من خیر نازل می‌کنی فقیرم. حدیث در اصول کافی است «سَأَلَ الطَّعَامَ»(کافى، ج‏6، ص‏287) یعنی حضرت موسی در آنجا غذا می‌خواست و نیاز به غذا داشت.

در اهمیت غذا همین بس که در اسلام ما حدیث داریم غذا که می‌خورید، خرده غذاهای باقی مانده احترام دارند و بردارید و بخورید و بخاطر احترامی که که به این خرده نان‌ها گذاشتی، خداوند در آنها شفا قرار می دهد.

در حدیث دیگری داریم که در کوچه هم اگر نانی را دیدید، اگر تمیز بود، بخورید وگرنه بشویید و بخورید.

آن وقت ما در شهرمان می‌بینیم که در سطل‌های زباله نیم کیلو، نیم کیلو غذا ریخته شده است. آن وقت در فرهنگ ایتالیا می‌بینیم که کلم هایش را زیر خاک می‌کند تا قیمت کلم پایین نیاید. آمریکا گندمش را در دریا می ریزد، در حالی که گرسنگی در دنیا غوغا می‌کند.

کدو؛ خوراکی رویانده شده برای یونس علیه السلام

حضرت بونس بعد از بیرون آمدن از شکم ماهی، بدن بیمار و آزرده، و اندامش خسته و ناتوان بود، آفتاب ساحل او را آزار مى‏داد، پوششى لطیف لازم بود تا بدنش در زیر آن بیارامد، قرآن در اینجا مى‏گوید:" ما کدویى بر او رویانیدیم" تا در سایه برگهاى پهن و مرطوب بیارامد. (وَ أَنْبَتْنا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ)

قرآن کریم کتاب با عظمت خداوند متعال گنجینه ای از اسرار است که در طول قرون و اعصار مفسران مختلفی از آیه آیه های آن بهره ها برده و معانی والایی استخراج کرده اند که نتیجه آن تفاسیر و تأویل های متعدد و غیر قابل شمارش است که به رشته تحریر در آمده و موجود می باشد .

اما با این حال هنوز اسرار نهفته ای در قرآن هست که احدی به آن ها دست نیافته است و مخاطبان قرآن و آن ها که اندک تأملی در آن داشته اند معترفند حرف به حرف قرآن دارای سرّ و حکمتی است.

خداوند متعال از نام بردن تک تک اشیاء و پدیده ها و احوال انسان ها در قرآن مقصودی دارد که اگر ما دقت کنیم و در آیات متعالیش تدبر داشته باشیم بی شک بهره ها خواهیم برد .

یکی از مقولاتی که در قرآن کریم به آن پرداخته شده است سرگذشت انبیاء و اولیای الهی است که علاوه بر بحث عبرت آموزی بهره های فراوان اخلاقی، اجتماعی، روانشناسی و ... برای ما در بر دارد.

اما آنچه ما در این مجال قصد پرداختن به آن را داریم  بررسی بعد معیشت و آنچه که خداوند متعال به عنوان تغذیه برای شخص خاصی انتخاب کرده است به چرایی و چیستی آن خواهیم پرداخت.

یکی از سرگذشت های جذاب و اسرار آمیزی که در قرآن کریم بیان شده است، سرگذشت حضرت یونس علیه السلام می باشد.

همانطور که همه می دانیم حضرت یونس علیه السلام مدت ها در میان قومش به ارشاد مردم پرداخت ولی در مدت سی و سه سال فقط دو نفر به او ایمان آوردند او هم قوم خود را نفرین کرد و خداوند به او وعده داد که در فلان تاریخ عذاب خود را بر آنان خواهد فرستاد یونس از شهر خارج شد اما یکی از دوستانش در شهر ماند و مردم را از عذاب خدا ترساند و از آنها خواست توبه کنند و آنها که نشانه های عذاب وعده داده شده را دیدند از ترس عذاب توبه و ناله کردند تا خدا عذابش را از آنان برگرداند.

خوردن گوشت شتر را فراموش نکنیم!

تحریم گوشت شتر و شیر آن تهمتی بود که بنی اسرائیل بر خدا بسته بودند و الا بر طبق روایات ما گوشت شتر دارای فواید بسیار است که می توان از آن بهره برد .  

 

آیا گوشت شتر بر بنی اسرائیل حرام بود؟

بنی اسرائیل قومی بودند که در طول تاریخ همیشه به لجاجت و بهانه گیری مشهور بوده اند، پیامبران زیادی را کشتند و هرگز قدر دان زحمات طاقت فرسای انبیائشان نبودند،آن ها ید طولایی در تحریف دین خدا و خواست او دارند . بارها و بارها بر اساس میل و هوای نفس خود حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال شمرده اند که در سرگذشت انبیاء بنی اسرائیل به تفصیل آمده و ما قصد بیان آن ها را نداریم .

قصد ما پرداختن به آیه ای از قرآن کریم است که یکی دیگر از تهمت های قوم یهود را برملا می کند .

«کلُّ الطَّعامِ کانَ حِلًّا لِبَنِی إِسْرائِیلَ إِلَّا ما حَرَّمَ إِسْرائِیلُ عَلى‏ نَفْسِهِ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُنَزَّلَ التَّوْراةُ» (آل عمران آیه 93)

این آیه با صراحت تمام تهمت هاى یهود را در مورد تحریم پاره‏اى از غذاهاى پاک (مانند شیر و گوشت شتر) رد مى‏کند و مى‏گوید: در آغاز، تمام این غذاها براى بنى اسرائیل حلال بود، مگر آنچه اسرائیل (اسرائیل نام دیگر یعقوب است) بر خود تحریم کرده بود.

درباره این که یعقوب چه نوع غذایى را بر خود تحریم کرده بود؟ و علت آن تحریم چه بود؟ توضیحى در آیه ذکر نشده است، ولى از روایات اسلامى برمى‏آید هنگامى که یعقوب گوشت شتر مى‏خورد بیمارى عرق النسا «عرق النسا" یک نوع بیمارى عصبى است که امروز به آن" سیاتیک" مى‏گویند و بر اثر آن اعصاب کمر و پاها به شدت ناراحت مى‏شود به طورى که گاهى قدرت حرکت از انسان سلب مى‏شود » بر او شدت مى‏گرفت و لذا تصمیم گرفت که از خوردن آن براى همیشه خوددارى کند، پیروان او هم در این قسمت به او اقتدا کردند، و تدریجا امر بر بعضى مشتبه شد، و تصور کردند این یک تحریم الهى است، و آن را به عنوان یک دستور دینى بخدا نسبت دادند. قرآن در آیه بالا علت اشتباه آنها را تشریح مى‏کند و روشن مى‏سازد که نسبت دادن این موضوع به خدا یک تهمت است.