بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله ربّ العالمین
و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا محمّد و آله الطیّبین الطّاهرین الهداة المیامین
مقدمه
برآیند نیمقرن حوزة درس حضرت آیت الله العظمی خوئی (قدس سره) چنان والا و نمایان بوده است که میتوان آن را پربارترین و نابترین دستاورد اندیشة اسلامی در عرصه علوم و معارف دینی برشمرد؛ زیرا در آن حوزه، فضلا و اندیشمندان بزرگی به علمآموزی پرداختهاند که هر یک به سهم خود مسئولیت پیگیری اندیشه و ایدههای ناب استاد و تلاش های وی در راه اسلام و علم و جامعه را بر دوش گرفته وامروز بیشتر آنان خود از استادان حوزههای مختلف علمیه بهخصوص در نجف اشرف به شمار میروند و حتی برخی از آنان به شایستگی و جایگاه علمی و اجتماعیِ چندانی رسیدهاند که خود بهتنهایی میتوانند مسئولیت پرورش و آموزش و هدایت امت اسلام را در روزگار ما عهده دار شوند.
یکی از تأثیر گذارترین و برجسته ترین این بزرگان، استاد بزرگوارمان حضرت آیت الله العظمی سیدعلی حسینی سیستانی (دام ظله) از نامورترین شاگردان حوزة درس مرحوم آیت الله العظمی خوئی (قدس سره) در نبوغ و دانش و فضل و شایستگی میباشند که در این نوشتار به برخی از ابعاد گوناگون شخصیت این چهرة بزرگ علمی خواهیم پرداخت.
ولادت وتربیت
ایشان در نهم ربیع الاول سال 1349 هجری قمری در خانوادهای متدین ومشهور به علم و دانش در مشهد مقدس رضوی به دنیا آمد. پدرش «سید محمّد باقر»عالمی مقدّس ، و مادرش علویهای والا مقام ، فرزند «علاّمه سیّد رضا مهربانی سرابی» بود. جدّ وی عالم جلیل القدر «سیدعلی سیستانی» بود که علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب طبقات اعلام الشیعه در بارهاش چنین آورده است:
« وی از شاگردان ملاعلی نهاوندی در نجف اشرف، و از شاگردان مجدّد شیرازی در سامرّا بود. وپس از آن در زمره خواص سیداسماعیل صدر در آمد و در حدود سال 1318 هجری به مشهد امام رضا (علیه السلام) بازگشت و در آن جا رحل اقامت افکند و با بهره وافری که از دانشِ و پارسایی و صلاح برده بود، به جایگاه بلندی دست یافت« .