رحمت الهی در مقابل پاکدامنی یوسف نبی

اگر شما به سراغ تقوا بروید ما نیز رحمت خود را به شما نازل مى‏كنیم و یوسف در واقع پاداش پاکدامنی و تقوای خود را گرفت و البته سنّت خداوند، رحمت و عزّت بخشى به افراد پاكدامن و باتقواست.

در قرآن داستان هایی از انبیاء و پیامبران ذکر شده که نشان می دهد آنها از درگاه الهی طلب رحمت می کردند و این رحمت واسعه شامل حال آنها شده است.

در این نوشتار به بررسی مواردی می پردازیم:

نتیجه دورى از شرك و مشركان‏، رحمت الهی است

فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ ما یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ كُلاًّ جَعَلْنا نَبِیًّا (مریم ـ 49) وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا (مریم ـ 50)

چون ابراهیم از مشركان و از آنچه به جاى خدا مى‏پرستیدند كناره گرفت، ما اسحاق و (فرزندش) یعقوب را به او عطا كردیم و همه را پیامبر قرار دادیم. و از رحمت خویش به آنها عطا كردیم و براى آنان (در میان مردم) نام بلند و نیكو قرار دادیم.

قرآن مى‏گوید:" هنگامى كه ابراهیم از آن بت‏پرستان و از آنچه غیر از اللَّه مى‏پرستیدند كناره‏گیرى كرد، گرچه مدت زیادى طول كشید كه خداوند اسحاق و سپس یعقوب (فرزند اسحاق) را به ابراهیم داد ولى به هر حال این موهبت بزرگ، فرزندى همچون اسحاق و نوه‏اى همچون یعقوب كه هر یك پیامبرى عالی مقام بودند، نتیجه آن استقامتى بود كه ابراهیم علیه السلام در راه مبارزه با بت ها و كناره‏گیرى از آن آئین باطل از خود نشان داد.

علاوه بر این،" ما به آنها از رحمت خود بخشیدیم" رحمت خاصى كه ویژه خالصین و مخلصین و مردان مجاهد و مبارز راه خدا است.

ابراهیم علیه السلام از ستاره و ماه و خورشید دل برید، به خدا رسید. عموى منحرف را رها كرد، خود براى همه‏ى مردم پدر شد. عمو با او قهر كرد امّا خدا به او لطف كرد. براى خدا كناره‏گیرى كرد، شهره آفاق شد. از خانه بتها فرار كرد، سازنده خانه توحید شد. جانش را در راه خدا تسلیم كرد، آتش بر او گلستان شد. فرزند را براى ذبح آماده كرد، جان به سلامت برد و سنّت قربانى در جایگاهش واجب شد. تا اواخر عمر بى‏فرزند، ولى راضى بود، در پایان عمر، نبوّت در دودمانش قرار گرفت. در خلوت‏ترین مكان‏ها كعبه را ساخت، پرجاذبه‏ترین مناطق زمین شد.

در بیابان، تنهاى تنها فریاد زد، از تمام زمین، لبّیك‏گو رسید. كودك تشنه‏ى خود را رها كرد، آب زمزم، براى همیشه جارى شد. در برابر تهدید عموى بت‏پرستش سلام كرد، خداوند به او سلام‏ فرستاد. همه با او دشمنى كردند، خدا او را خلیل خود دانست.  

او یك نفر بود، اما امروز همه مكتب‏هاى آسمانى، خود را ابراهیمى مى‏دانند و این جاودانگی نام نیک اوست.

در روایتى از امیر مۆمنان على (علیه السلام) مى‏خوانیم: " خاطره خوب و نام نیكى كه خداوند براى كسى در میان مردم قرار دهد ، از ثروت فراوانى كه هم خودش بهره مى‏گیرد و هم به ارث مى‏گذارد بهتر و برتر است" (اصول كافى (طبق نقل تفسیر نور الثقلین جلد 3 صفحه 339)

اینها برخی از مصادیق رحمت الهی بر ابراهیم بود که خلاصه وار برشمردیم.

و می توانیم از آنها نتیجه بگیریم که:

**اگر غیر خدا را رها كنیم، امدادهاى الهى مى‏رسد.

**هم از گناهكار جدا شویم و هم از گناه، زیرا كناره‏گیرى از منحرفان، زمانى مۆثر است كه با كناره‏گیرى از انحراف همراه باشد.

**یك حركت الهى از یك پدر بزرگ، نسلى را در رحمت الهى غرق مى‏كند.

** هر كس، هر چه دارد از خداست.

** رحمت خداوند به قدرى وسیع است كه انبیاء هر چه دریافت مى‏كنند، تنها گوشه‏اى از آن است.

**محبوبیّت و خوش نامى، از الطاف الهى است. (مقام ابراهیم به جایى رسید كه همه‏ى مشركان و یهودیان و مسیحیان مى‏گفتند: ابراهیم از ماست.)